Człowiek, na pograniczu myśli

Niby coś go w duszy boli choć na wierzchu błyszczy

Żyje na pograniczu zdarzeń

Wszystko może się wydarzyć nic się nie wydarzy

Człowiek, na pograniczu myśli

Niby coś go w duszy boli choć na wierzchu błyszczy

Żyje na pograniczu zdarzeń

Wszystko może się wydarzyć nic się nie wydarza

Połóżcie tu ręce

W końcu gdy odnajdę

To czego szukam

Zacznę pragnąć

Jeszcze więcej

Gdy odnajdę

Czego szukam

Zacznę pragnąć

Więcej

Człowiek, który myśli przezroczyście

Wszystko ma poukładane w głowie jak na liście

Żyje i nic mu nie dolega

Pewnym siebie ruchem dłoni chwyta swego cienia

Człowiek, który myśli przezroczyście

Wszystko ma poukładane w głowie jak na liście

Żyje i nic mu nie dolega

Pewnym siebie ruchem dłoni chwyta swego cienia

Pewnym siebie ruchem dłoni chwyta swego cienia

W końcu gdy odnajdę

To czego szukam

Zacznę pragnąć

Jeszcze więcej

Gdy odnajdę

Czego szukam

Zacznę pragnąć

Więcej

To nie ja i ty

To są małpy

To nie tak wyobrażałem sobie świat

Nie tak przewidywałem siebie

W przyszłości której byłem pewien

Z wiekiem coraz mocniej krzywię twarz

Odbiegam od swych ideałów

I w próżni spędzam czas po mału cały

Gdyby nie te sny by trochę lepszym być

Dla nas jest jeszcze czas

Tylko chciałoby się go choć trochę więcej mieć

I pomimo tego że jest wokół cicho

Fajnie byłoby cię znów usłyszeć

To nie tak wyobrażałeś sobie świat

Za ciężko życie cię obiło

Za dużo czasu sam straciłeś z wiekiem

Proza zastępuje śpiew

Nieufność ludzi wypełniła

A samotność prawie uśmierciła cały świat

Gdyby nie te sny by trochę lepszym być

Dla nas jest jeszcze czas

Tylko chciałoby się go choć trochę więcej mieć

I pomimo tego że jest wokół cicho

Fajnie byłoby cię znów usłyszeć

Dla nas jest jeszcze czas

Tylko chciałoby się go choć trochę więcej mieć

I pomimo tego że jest wokół cicho

Fajnie byłoby cię

O królu gór

Przekręć moc twojego głosu w dół

Bo w uszach boli

Zejdź na ziemię

Nie jestem w stanie cię zrozumieć

Gdy wisisz na tym drzewie

To tak jakbym w mroku

Szukała twoich oczu

Czekała aż powrócisz

Myślami do nas

O królu małp

Ile jeszcze gniewu w sobie masz

Ile trzymasz

O królu gór

Ile jeszcze czasu potrzebujesz by zrozumieć

To tak jakbym w mroku

Szukała twoich oczu

Czekała aż powrócisz

Myślami do nas

Już się bronię już zamykam drzwi

Nim ochłonę zjadę sobie w głębię duszy mojej

Komplikacje wytłumaczy czas

Wielkie spiny odbierają mowę gubią ślinę

Ponad mury z myśli arbitralnych

Unieś swoje ciężkie ciało jesli chcesz

To nie ja to nie ty to są małpy z dawnych dni

Szept uśmierza najpodlejszy ryk

Spokój w głosie uspokaja świnie w ich rynsztoku

Ponad mury z mysli arbitralnych

Unieś swoje ciężkie ciało jesli chcesz

To nie ja to nie ty to są małpy z dawnych dni

To nie ja to nie ty tu te owce mają kły

Ta sędzia ma obok sędzię te sondy to ma to to ma ta

Ja i Ty

Przejsciowa faza

Wewnątrz mgły

Jest spokój

Wewnątrz i na wierzchu

Nie rozumiem kim jestem

Zapożyczam dusze

I używam ich gdy muszę

To co tutaj widzisz

Jest mozaiką z innych żywych

Wybierz i naciśnij

A życzenie się Twe ziści

Wewnątrz i na wierzchu

Nie rozumiem kim jestem

Nie poznaję siebie

I udaję że nic o tym nie wiem

Mówię Ci do ucha

Że nikt nigdy mnie nie słucha

Nikt mnie nie rozumie

Gdy paraduję nago w tłumie

Bardzo ładnie dziecko

Teraz już idź spać

To normalny proces ludzi z naszych warstw

Noce i dnie

Na jawie we śnie

Ten rytm samotności

Wypełnia kości

Kto oprócz nas

Posiada ten dar

Rytm samotności

Jeśli jeszcze trochę siły w sobie masz

niepoddawaj się i wstawaj

Nawet jeśli gwiazdy oddalają się

Nawet jeśli wewnątrz padasz

Ziemia tonie sobie w słonej wodzie

Ludzie ludziom męcą w głowach

Jeśli jeszcze trochę siły w sobie masz

Nawet jeśli wewnątrz padasz

Nasze pokolenie

Jak zaćmienie

Zaraz z pyłem się rozwieje

Wytyka wszystkim błędy

Samo jest święte

Ciągle dziwnie uśmiechnięte

Jeśli jeszcze trochę siły w sobie masz

niepoddawaj się i wstawaj

Jeśli jeszcze trochę siły w sobie masz

Nawet jeśli wewnątrz padasz

Nasze pokolenie

Jak zaćmienie

Zaraz z pyłem się rozwieje

Wytyka wszystkim błędy

Samo jest święte

Ciągle dziwnie uśmiechnięte

Wasze pokolenie

Mam nadzieję

Strach was nie wmuruje w ziemię

Nie dacie się opętać

Naszym jękom

Hiperbolicznej udręki

Czas mi wziął kolejny dzień

Nic nie powiedziałem

W ogóle nie przejął się

Prowadzi mnie dalej

W kierunku dobrze mi znanym

Którego się boję na który czekałem

W kierunku dobrze mi znanym

Którego się boję na który czekałem

Paraliżuje mnie strach

Że ja

Odejdę

A wszyscy których znam

Będą

Paraliżuje mnie strach

Że nigdy

Więcej

Nie spędzę z Tobą chwil

Trwających

Wiecznie

Ponoć słowa koją

Ponoć czas przemija

Za szybko

Czas przemija

Czas odchodzi

Lub odpływa

Przelatuje

Się zużywa

Wykończony

Idzie kimać

Ponoć słowa koją

Ponoć czas przemija

Wszyscy kiedyś się kończymy

Większość z możliwości życia nas ominie

Jeśli się pogrążać

To w chwilach które oddam

Wszyscy kiedyś umieramy

Nikt z nas nie wie co się dzieje dalej

Jeśli się pogrążać

To w chwilach które oddasz

Teraz tylko teraźniejszość

I przyszłość i przeszłość

Teraz myśli mądre płytkie

Wolne i szybkie

Teraz tylko radość z życia

I smutek nie do zmycia

Teraz tylko cały wrzechświat

I nicość wieczna

Adieu waszym sondom

Od mojej sondy

Od mojej sondy